Wielką odwagę mieli radni, szczególnie profesorowie uczelni wrocławskich, przywracając stary historyczny herb Wratislavii. Ci z „małej ojczyzny” chcieli prastary historyczny symbol.

W Katowicach postarano się o nowy symbol „Katowickiego” - czytaj „stworu Sląskiego” w postaci czterech liter S, spłaszczonych i pochyłych robiąc wrażenie geometrycznego rombu, w kolorach ubarwione. Tak „swatowie” zlepku całego województwa na czele z twórcą tego symbolu, artystą z Akademii Sztuk Pięknych z Krakowa, filia Katowice - prof. Michał Kliś próbują ożenić wszyskich w prostym przejrzystym, wymownym symbolu. Artysta zabiera się do „roboty” - interpretacji śląskości w Katowickim. Jakbyśmy byli dalej „nieczytatyj i nie pisatyj”. Od dołu w kolorach kolejno: czarne S to ten główny czarny Sląsk, błękitna litera S to ożenienie z pobożną Jasną Górą - Częstochową, zielona litera S to próba połączenia Beskidów z częścią Jury Krakowsko-Częstochowskiej przy Dąbrowie Górniczej i litera żółta S u góry płasko leżącą na poprzednich - to ponoć kolor Piastów, a może w ożenku ze złotą, czyli bogatą w „doświadczenia” kadrą kierowniczą dla Slązaków z Sosnowca. Przepraszam, ale interpretacji może być wiele - może to i dobrze. Bo i tu nasuwa się interpretacja 4-ch narodów, 4 -ch języków i 4-ch kultur. Czarna to śląska brać, niebieska to czeska kultura, z Pragą, stolicą - 500 lat, zielona to polska nadzieja, bo zawsze w niej żyją, i żółta to austriacko-niemiecka historia na Sląsku chyba 400 lat. Stąd Slezsko - czeski, Schlesien - niemiecki i Sląsk - polski. Ktoś inny oczywiście może mieć jeszcze inne skojarzenia do tego symbolu.

Ta czarna, pierwsza litera jest najstarszą - to ta „Silesia” nadana krainie lasów i wód, o bliżej nie zidentyfikowanych mieszankach małej ilości ludności, o indo-germańskiej mowie - nadanej przez Rzymian Piliniusza i Tacjiusza w I i II wieku naszej ery. I Grecy myśleli tak samo o tej krainie w tym czasie.

Z literą S tych czterech różnych „Sląsków” w kolorze żółtym, jak bogactwo tej ziemi, w formie co dopiero wytopionego kęsiska stalowego z wielkiego pieca hutniczego, pierwszego na kontynencie europejskim - największa chluba Sląska w świecie - Sląsk jako identyfikacja prężnej gospodarki w Europie.

Rzucającym się kolorem tła dla litery S jest kolor niebieski. Heraldycznie pasuje do barw śląskich książąt polskich, czy kniaziów czeskich rodem z Cieszyna z XIII - XIV wieku.

Grube wybrzuszenie dolnej części litery S to dobra baza śląska - cecha jej mieszkańców, czyli wiara i rozwijająca się w historii gospodarność w miarę rozkwitu tu przemysłu. Tu pozwoliłem sobie na

symbole piastowskie - krzyż na księżycu, jako symbol wieloletniej przynależności Sląska do tzw. „Abendland-u” - krainy zachodzącego słońca, czyli Europy. W przeciwieństwie, gdzie słońce wschodziło były Indie czy kraje arabskie („Morgenland”).Są to pojęcia oficjalnie już nie używane, ale chętnie wspominane przez historyków. To można podkreślić, gdyż abendland utożsamia się z Europą, do której dzisiaj tak się chcemy zbliżyć. Polska jako dawne mocarstwo wahała się czy do abend- czy do morgenlandu byłoby lepiej - jej zachcianki na Wschód aż prawie po Morze Czarne - to czasy polskiej świetności - całkiem odmienne od śląskich. Tu widzimy gospodarkę od Sredniowiecza z bujnym rozwojem w XVIII-XIX wieku za panowania tych, którym zależało na bogatym Skąsku. Stąd dwa czarne krzyżujące sie młotki górnicze. W tym czasie, w 1865 roku Katowice stały się oficjalnie stolicą Górnego Sląska - z jego przemysłem, gdzie ciężar gatunkowy spoczywał na Katowicach i otoczeniu! Stąd też ten symbol młotków. Symbolu tego nie chciał głównie jeden z członków Sejmiku Katowickiego, teraz Sejmu. Uważam, że oznaczają one nie tylko górnictwo, ale cały przemysł i gospodarkę tej krainy, z czego głównie Sląsk jest znany w świecie.Więc znów chciano pomniejszać ważność Sląska. Herbem Katowic był i jest

młot Roździenia z Szopienic, tzn. uderzający młot hutniczy poruszany w rytm obracanego koła zębatego, czy to napędem wodnym, czy później silnikami elektrycznymi.W obecnych czasach, gdy tego typu przemysł nie jest dominującym, symbol ten stał się mało popularny, ale... Gdy zastąpimy młot nowoczesnym przemysłem - komputeryzacją, telekomunikacją, w komunikacji satelitarnej z internetem, szybkiego przepływu informacji - przychodzi nam na myśl symbol strzałki osadzonej na osi. W kolorze białym, jak krzyż i księżyc - światło Stwórcy w wieczności. Do tego, zastąpimy stalowe koło zębate w obracające się:

gwiazdy europejskie EU, by znów stał się Sląsk silny, bo tylko z tej strony korzystał jak to widać ze wspólnej historii. I to jest prawdą. „Obracające” się gwiazdy EU dają impuls, takt Silesii, pomagają Sląskowi. Dzięki temu też Sląsk będzie pomagać, jak to robił zawsze w wielu wiekach - Europie. Te dwie gwiazdy, spadające z co dopiero wytopionego kęsiska litery S, jest oznajmieniem, że Sląsk też pomoże Europie - jako sprzężenie zwrotne z otrzymanych impulsów - w optymiźmie równopartnerstwa europejskiego. Tak z litery S oprócz 2 gwiazd krystalizuje się u góry wyraz SILESIA - ukoronowanie dorobku całej ludności z tej krainy, ludzi krystalizowanych w pocie czoła w pracy i w wierności.

Słowo Silesia rozwiązuje dziwną nazwę „Sląsk” (dla części tylko: Górnego i całego Sląska). Jeżeli ktoś chciałby na siłę powiedzieć, że Częstochowa też tu ma swoje miejsce, tak ma, właśnie ze swoim atrybutem pobożności - z krzyżem. A historycy przytakną, że z Jasną Górą związany jest też Sląsk, którego klasztor postawił w obronie przed wrogami sam książe Opolski, któryś z Henryków. Krzyż ten symbolizuje również liczne kościoły i kościółki drewniane, których się można doliczyć do ponad 140 na G.Sląsku, jako dowód wierności tej historycznej prawdy. A Bielsko i Zywiec również z całymi Beskidami, z Ustroniem, Skoczowem i Cieszynem to ogromny potencjał gospodarczy z wielowiekową tradycją wielu kuźni, browarów i tkactwa. Jest to tradycja śląska za czasów tolerancyjnych Austriaków, u Habsburgów w Zywcu, czy tzw. „Cesaroków” ze Skoczowa, Ustronia, Bystrej i Strumienia.

Obraz symbolu Silesii nie ulegnie nawet zmianie, gdyby kiedyś komuś znów chciało połączyć się z Opolem. Z tym zielonym, też z świętą górą, też z historię od Piastów: Mają oni wspólą historię, kulturę, kiedyś identyczny dialekt (gwarę). Jedynie dzisiaj zwani przez siebie samych dziwnym mianem Opolszczyzna, jakby nie mieli tej swej histori i jednej wiekowej wspólnoty. Nazwa ta jednak wywodzi się stąd, że dwie społeczności opolskie tzn. ludności z miast czyli głównie z Kresów Wschodnich, teraz się aktywizujących (hadziaje), i miejscowi od wieków z tendencja pro niemiecką, dziś wszyscy dwujęzyczni i o prawie dwóch paszportach (hanysy).

Księstwo Raciborsko-Opolskiego, z tym samym typem człowieka - pasuje do całości, kiedyś zwanego przez samych Polaków - Górnym Śląskiem - Silesiae Superiorum.

Moje wywody poparte myślą historyczną, w bogatej przeobraźni w wiekach, z zebranymi doświadczeniami wszystkich europejskich sąsiadów, w dążeniu do regionalizacji, by rozwiązywać wspólnie swoje problemy w tak potrzebnej symbiozie, współistnienia krajów sąsiedzkich, których początek w Europie dała kultura Rzymska 20 wieków temu, tej to Silesii. Zaznaczone małe punkty w bazie litery S, obrazujące większe miasta na Sląsku możemy sobie podarować, i bez nich krainę tę znają na całym świecie.

SILESIA, tym słowem podkreśla się regionalność na wskroś europejską.

Uwzględniona symbolika jest jednorazowa, niepowtarzalna, tak jak niepowtarzalna, jednorazowa jest ta kraina w Europie, stanowi więc jednoznaczną identyfikację.

Nasunięte refleksje historyczno-zwyczajowe uwzględnione w tej symbolice mają służyć na wieki, bo w wiekach się to tu wszystko tak krystalizowało.

Peter Karl Sczepanek

Członek Europa-Nostra i Pan-Europa Unia “SILESIA”,
Düsseldorfer Genealogie i BHG Plessia-Land