Ślązaczka z Jeleniej Góry była zdobywczynią największej ilości
światowych rekordów szybowcowych w kategorii kobiet:
- rekord długości utrzymania w powietrzu w roku 1932 - 5 godz. 30 min.
1933 -11 godz. 20 min.
- rekord wysokościowy w roku 1934 - 2800 m.
1957 - 6848 m.
- rekordy w locie na odległość (Streckenflug)
w 1934 r. - 160 km - z Groesheim do Reutlingen
w 1936 r. - 305 km - z Wasserkuppe (Rhön) do Hamburga
w 1956 r. - 370 km - w St. Yan, we Francji
- rekord w locie docelowym z Magdeburga do Szczecina w czerwcu 1039 r. - 250
km.
- rekordy w locie docelowym i z powrotem do miejsca startu:
w 1939 r. Z Darmstadt na Wasserkuppe i z powrotem - 240 km.
w 1970 r. w obie strony 519 km.
w 1978 poprawiła do na 715 km.
W 1937 r. przeleciała szybowcem, jako pierwsza kobieta Alpy z Salzburga do
Włoch. W tymże 1937 r. prowadzi, jako pierwsza kobieta na świecie, helikopter
nadający się do użytku (FW61). W 1938 r. dokonała tymże helikopterem
pierwszego lotu w zamkniętym pomieszczeniu, w berlińskiej „Deutschlandhalle”,
na oczach licznej publiczności.
Kim była ta śmiała kobieta, która zaliczyła na swe konto tak wiele
rekordów szybowcowych, i która została również pierwszym kobiecym kapitanem
lotnictwa?
Urodziła się w 1912 roku w śląskiej Jeleniej Górze, gdzie jej ojciec był
okulistą. Matka, którą Hanna ubóstwiała, pochodziła z austriackiego
Tyrolu. Hanna Reitsch była drobną, milutką blondynką, o 154 cm wzrostu i
wadze zaledwie 45 kg.
W 1931 roku zdała maturę w gimnazjum realnym w jej ojczystej Jeleniej Górze.
Po maturze uczęszczała przez rok do „kolonialnej szkoły kobiecej”
w Rensburg. Miało to być wstępne przygotowanie do wymarzonego przez nią
zawodu „latającej lekarki misyjnej” w Afryce. Od roku 1932
studiowała w Berlinie i Kiel (Kilonia), medycynę. Wykorzystywała jednak
każdą okazję, aby zdobywać kolejne uprawnienia do lotów szybowcowych i następnie
również do prowadzenia samolotów - w Grunau, aktualnie Jeżów koło Jeleniej
Góry i w Berlinie-Staaken.
W roku 1933 przerwała swe studia, towarzysząc jej nauczycielowi, pionierowi
lotnictwa szybowcowego Wolfowi Hirth’owi, jako instruktorka lotów, do
nowej szkoły szybowcowej w Hornberg koło Schwäbisch Gmünd. W czerwcu 1934
roku zostaje zaangażowana jako doświadczona pilotka (Forschungs- und
Testpilotin) w Niemieckim Zakładzie Badawczo-Rozwojowym Szybownictwa w
Darmstadt, do którego będzie należała do 1945 r.
W tym okresie osiągnęła wszystkie wówczas możliwe uprawnienia lotnicze,
do prowadzenia samolotów pasażerskich włącznie.
Przechodząc w 1934 r. do pracy w owym zakładzie, zrezygnowała ostatecznie
z dalszych studiów metodycznych, poświęcając się całkowicie lotnictwu. Do
sławy najlepszej pilotki szybowcowej świata, dochodzą w końcowych latach
30-tych i w czasie drugiej wojny światowej, jej niezwykłe osiągnięcia w
testowaniu, czyli praktycznym wypróbowywaniu nowych modeli wszelkich typów
samolotów.
Testuje między innymi olbrzymi szybowiec transportowy Messerschmidt-Gigant,
z siedzeniami na 300 osób i turbinowe (odrzutowe) myśliwce Me 163 „a”
i „b”. Przy jednym z lotów próbnych spada na ziemię i ciężko
ranna dostaje się na ponad 5 miesięcy do lazaretu. Za swą odwagę została
ukoronowana wysokimi odznaczeniami, m.in. „żelaznym krzyżem” 1
klasy. Jako jedyna kobieta w Niemczech.
Henryk Sporoń
Ciąg dalszy w następnym numerze Silesia
Superior
