A cappella
W mojih ukohanyh Uogewnikah S’loonskih rade sie pos’piywoomy.
S’piywoomy jak ino jest po tymu sposobnos’c’. Tak sie z Nos wylywo nasze uradowanie. Naszo Nadzieja.
Czy to w Gyburtstag przi akordyjoonie, abo we Wysele przi muzyce, a nojweselyj przi poprawinah - jak muzykantoow sami
zgrywoomy.
Przi gitarze na uogroodku abo przi fojerce. W wycieczkowym autobusie z grzibiorzami, kery je nojweselszy wtynczos jak
s’niyj wrocoomy.
Tak raduje nos korzdy powroot do Uogewnik. Jo jurz sie raduja, na spodziywany potkowy powroot, skirz Elusinego Abrahama.
A potym synkowy - na S’wiynta. Dobrze jest sie mooc radowac’. I tym sie podzielic’ z inkszymi. Bo
rados’c’ to przedtakt Nadzieje!
Bez tydziyn’ radujymy sie z „Piekarami” jak zagrajoom fajny szlager czy pies’niczka w radioku.
Poradzymy tyrz s’piywac’ naborznie.
Na pielgrzimkah, we Kos’ciele przi uorganah i na zmiana z hoorym i uorkiestroom we procesyji i przi wiynkszyh
s’wiyntah.
Zawdy jednak pod czyjooms’ batutoom i przi akoompanijamyncie insztrumyntoow.
Ale w uostatnio Niydziela prziszuo Noom s’piywac’ a cappella.
Noguo, tragiczno wiadoomos’c’ uoderwaua naszego uorganisty uod codziynnego rzymiosua. Nic na to niy poradziooua
zaradzic’ nawet s’wioontecznos’c’ Niydziele.
Wola Bosko!
Uokozauo sie irze niynawykli my jurz soom do cihos’ci. W naszym Kos’ciele przerywo joom dzwoonek,
rozhus’tany ministrantowym szarpniyn’ciym przi drzwiah uod zokrystyje, na powitanie.
Normalnie uorgany jurz downo napounioouy by Kos’cioou swojymi guosami z piszczouek i dz’wiyncznym szumym z
wyntylatora czy jak downiyj z miehoow.
Nawet uodguosy skrzipiynio szczewikoow przi deptaniu po basowyh tastah czy przeuoonczanio rejestroow boouy by elemyntami
tego Misterjoom.
Ale toom razoom musiou zaczoon’c’ Kapeloonek.
Pod Twoja uobroona ... .
A cappella.
W swoji toonacji. Bez uorganowyj podpowiedzie.
Jakis’ inkszy boou tyn s’piyw. Barzi naturalny. Wedle wuosnego rytmu i dyhanio. Niy za gibki, niy za wolny - w
soom roz. Bez pogoonianio.
Zgodny.
We dobrowolnyj Wspoolnocie guosoow i wysokos’ci toonoow. Repertuar boou dymokratyczny. Moog go propoonowac’
korzdy. Musiou ino soom zaczoon’c’.
Jak starka, ta pod beruami, swojym cihym guosikym. Kery boou jednako warzny.
Mynij larma, zaguszanio mys’loow i insztrumyntalnego dyktatu.
Wielkym skarbym je uogranista, kery umi dobrac’ pies’n’ stosowno do hwile i upodobanio wiynkszos’ci.
Jyj wrarzliwos’ci i wewnyntrznyh emocjoow.
Kery poradzi je nioom podtrzimac’ abo zrezoonansowac’ w tym momyn’cie. Jak poradzi na nih zagrac’.
Hoc’ niykej i fauszywie. Przeczuc’ stan naszego Duha. Porwac’ i uniys’c’ Nos we s’piywie. We
wspoolnotowaniu.
Ale dziepiyro wtynczos jak insztrumynt ucihnie abo go braknie dostrzegoomy, irze cihos’c’ moge byc’
wartos’cioowszo uod gos’nos’ci. Uood niyj mocniejszo. Jak cihe, przemys’lane rzykanie, uod gos’no powtorzanyh
deklaracjoow.
Niyroz bez pokrycio. A te mogoom drorznic’. Nawet rzykanie moge rozdrorznic’. Faryzejuszowe.
Drorznic’ tak mocno, irze niyjedyn mo hyn’c’ zabroonic’ go drugymu. Abo go po swojymu
przerycec’.
Co wtynczos uostowo?
Ciho Mszo?
Jak downiyj, przy bocznym Uoltorzu?
Kej niy szuo rzykac’ i s’piywac’ na guos.
Ale w ta Niydziela szuo zas’piywac’ na guos.
Na swooj guos! Przi weloonku.
Bez nakazoow maszyrowanio we jedynie dobrym kerunku, krokami stawianymi wedle rytmu cudzyh droomlow i skrzekotu
przeraz’liwyh fanfar.
Hoæ niy uoboouo sie bez blyndowanio po uocah uos’lepiajooncymi gupotami i wyziyranio z bilbordoow uobietnic ludzi bez
Sumiynio.
Bez wpuywu batuty „dyrygyntoow” i „partytury” z nootami na agitacyjnyh papiyrzyskah. W wyborczyj
cihos’ci.
Szuo w ta Niydziela przyuoonczyc’ swooj guos do Wspoolnoty inkszyh guosoow.
I ... „ zas’piywac’ ”.
A cappella!
Antoni Respondek
