Kożdy człowiek umioł by znojść we swojim życiorysie taki daty, kere noleżalo by zamalować w
kalyndorzu (jak jaki świynto) na czerwono. Ale szło by też nikere daty zamalować na kolor ZŁOTY. Takich dni ni ma za wiela, ale som. Żeby
w ogóle były, trza se na nie zasłużyć. W tym miejscu spyto keryś - ale jako?
Styknie, jak keryś bydzie probowoł żyć wedle 10-ciorga Boskich przikozań. To nie je tak
"einfach", bo - przeżyć choby jedyn dziyń po Bożymu może sie udać jyny ciynżko chorymu. Próbować trzeba, bo za taki żywot
nagrody przichodzom niespodziywane i - przeważnie po długim czasie. Joch mioł prawie 64-te urodziny (po naszymu geburtstag), jakech tako
nagroda niespodziywanie dostoł od życzliwych ludzi z mojij DOMOWIZNY. (Mom to opisane w ksionżce "Giskana od Fyrcoka" Str. 132
do 134). A takoż i cołko rzecz odebrano jest na kasecie VIDEO.
Drugi wydarzyni godne odnotowanio w kalyrdorzu na czerwono - to było 29 XI 1996 r. na uroczystości 110-tej
rocznicy istniynio szkoły w Krziżkowicach (dzisiej do Pszowa przinoleżych). Uzaś to mom opisane w ksionżce "Fyrcok za briftryjgra"
str. 236 do 253.
Trzeci roz serce klupało mi dwa razy tela, wiela zwykle - przez dwa dni we Wiśle na II Miyndzynarodowym
Spotkaniu Krzinkowiczów z Klubu "Ślonskie Beranie" - przełom kwiytnia i maja 2001. Było to za sprawom Chris Lepiarczyka, kery
nas - ze ślubnom - do Wisły zaprosiył i wespół z Jego kuzynym Romanym Zimochym wrynczyli mi płaskorzeźba "giskana obramowano słowami
z testamyntu od Fyrcoka". (Opisane w "ECHO SLONSKA" Nr. 7 - 07/2002).
Uzaś w Nr. 6 - 05/2002 tegoż "ECHO ŚLONSKA" dostołech piykne podziynkowani od Pona (to prawie
nie je po naszymu) Petera Karla Sczepanka za moji "Rozważania starego Ślązaka o Józefie von Eichendorffie, kere to rozwożanio som
wydrukowane w "ECHO ŚLONSKA" Nr. 5 - 04/2002.
To som eben te chwile w życiu kere zrobiyły sie świyntym, choc data w kalyndorzu była zwyczajnie
zamalowano na czorno.
Nie było by tych wszyjstkich powodów do zamalowywanio dat w kalyndorzu na czerowno, a nawet złoto, eliby
nie życzliwość od mlodego przijociela Chris Lepiarczyka - jako że, osobiście ni mom dostympu do internetu, uzaś Chris kosztym własnego
czasu i piniyndzy - dowo mi na stare lata powód do zamalowywanio - jako sie rzekło - dat w kalyndorzu na czerwono a nawet na złoto.
W tekście, od p. P.K. Sczepanka nie brakuje zachęt do nawionzanio kontaktu z ludziami, z kerymi joch już
jest od downa w kontakcie. Idzie tukej o Stefana Stellera i Jana Cofałka.
Stefana Stellera to mom opisanego we wspomnianej wczesniej ksionżce "Giskana od Fyrcoka" na str.
181. Uzaś w oparciu o obszerny reportaż Jana Cofałko mom w ksionżce (też wcześniej wspomnianej) "Fyrcok za briftryjgra" -
napisany cołki rozdział pt.: "Nie strzelone gole" str. 340.
Te dwie postaci mom w zasiyngu rynki (jak to sie godo), a konkretnie kilkunastominutowej jazdy tramwajym abo
miejskim autobusym. Z ks. prof. Jerzym Szymikiem - to mom we "Fyrcoku cz. VI" na str. 227 wspólne zdjynci.
Eli uzaś idzie o insze godne poznanio osobistości - to jyny internet umioł by mi je przybliżyć abo ...
som nie wiym co i jako?
W kożdym razie serdeczne dziynki p. P. K. Sczepanek za budujonce słowa pod mojim adresym i za wszyjstki
teksty Pana autorstwa w ECHO ŚLONSKA, kere czytom po wielokroć i - żeby insi też se poczytali - powielom to na ksero i rozdowom nie jyny
członkom Towarzystwa Przyjaciół Śląska we Warszawie (kerego to towarzystwa byłech współzałożycielym), ale też echt Warszawiokom
zainteresowanym sprawami naszego Górnego Ślonska (tacy też sie zdarzajom) i trza ich wykorzystać - jako to mom opisane w ksionżce
"Pofyrcokowe skojarzynio czyli FYRCOK cz. VI" w kilku rozdziałach traktujoncych o tym, jako to Warszawiok ukłodoł se z puzzli
obrozek pt. "Górny Ślonsk", a idzie o tym poczytać od str. 58 do 84.
Eli wdziynczność szło by zmierzyć abo zwożyć, to collsztok musioł by mieć długość równika, uzaś
woga musiała by być jako ta kolejowo.
I wreszcie - ta nojswiyższo data, kero mom zamalowano w kalyndorzu na czerwono to 12 VI 2002. Zespół
wokalno-instrumentalny SILESIA z Opolszczyzny uswietnioł uroczystość we Warszawie. Chodzi o doroczne wrynczani statuetki Ślązaczki
przez Towarzystwo Przyjaciół Śląska we Warszawie zasłużonym (wedle onego towarzystwa) dlo Ślonska. Tyn zespól cofnył mnie o cołki
52 lata do zadku - jakech na przełomie lot 1949/50 nastoł w Gosławicach (dzisiej dzielnica Opola) jako młody nauczyciel. W luźnej godce
po wystympach i cołkij uroczystości pokozało sie, że akordyjonista w tym zespole, Rajmund Szymaniec, jest synym mojij byłej uczynnicy.
I terozki podziwejcie se! Jakby tak człowiek był chacharym, toby go wszyjscy mieli kandyś. Po prowdzie,
to i tak majom, ale to już nie skuli chacharskigo żywota, yno skuli nietolerancyje i ludzkij głupoty. Beztoż trza umieć docynić kożde
życzliwe słowo, kożdy przijacielski gest, kożdo dobro rada i nie przemilczać tych stanów ducha, bo one stany ducha som jak odkopywani
prowdy - warstwa po warstwie - o naszym
Górnym Ślonsku. Nikere teksty w ECHO ŚLONSKA som taki, że trzaby sie ich uczyć na pamiynć. Przede
wszyjstkim młodym by sie to przidało. Takimi tekstami som te od p. P.K. Sczepanka, a faronsko ciekawy jest też tekst w Nr. 7 - 07/2002
ECHO ŚLONSKA - podpisany Józek Kulisz - str. 26 do 28.
P.S.:
W ECHO ŚLONSKA przeplatają się pojęcia - pańska DOMOWINA i moja DOMOWIZNA.
Osobiście pozostaję przy DOMOWIŹNIE z dwoch powodów:
-
DOMOWIZNA - to słowo zapomniane (jak wiele innych), a używane m.in. przez mojego starzika i jego przodków.
-
DOMOWINA - to organizacja społeczno-polityczna Łużyczan. Założona w 1912 roku. Rozwiązana w roku 1937 i reaktywowana w
roku 1945.
Rudolf Paciok