|
. . .
Jedynie dzisiejsza wschodnia granica Polski przebiega (plus-minus) w
zgodzie z granicą zasięgu etnicznego ludności polskiej z początków
wieku XX, przy czym mapa ukazuje pewne odchylki dzisiejszej granicy
panstwowej na niekorzyść Polski (północny wschód) lub na jej korzyść
(poludniowy wschód). Temu przeciwnie kłuje w oczy wielka rozbieżność
pomiędzy dzisiejszą zachodnią i północną granicą etniczną ludności
polskiej (linia Odry i Nysy) z przebiegem polsko-niemieckiej granicy
etnicznej sprzed 80-ciu lat. Ta pokaźna różnica dobrze udokumentowuje
prawdziwy charakter polskich roszczeń formułowanych najpierw w celu
zawładnięcia ziemiami zachodnimi, a następnie nieprzejednany
charakter polityki Polski walczącej na polu propagandowym o międzynarodowe
uznanie wyników polskiej ekspanscji (w pełnym jej wymiarze) na tereny,
które jeszcze w pierwszej połowie XX wieku były w 100% zamieszkiwane
przez ludność niemiecką.
Na tej mapie brak
jest przynajmniej wzmianki o istnieniu ludności ze świadomością ślońskom,
mazurską czy Łemków z obszaru Bieszczad, co znacznie zniekształca
(upraszcza) multietniczne oblicze nie tylko terenów Górego Śląska.
Grup językowych nie można
automatycznie utożsamiać z przynależnością narodową. Pojęcie
narodu wychodzi poza zakres analizy stosunków językowych. Oparcie się
jedynie o używany język (lub o jego genezę) nie wystarcza do
rozstrzygnięcia kwestii narodowej, przy rozpaczaniu której uwzględnić
trzeba zgodności dalszych cech narodowych. Jest wiele narodów mówiących
tym samym językiem, dla przykładu: Serbowie - Kroaci, Niemcy -
niemieckojęzyczni Szwajcarzy, Francuzi - francuskojęzyczni Belgowie,
Anglicy - Amerykanie, itd. Rozpatrywana grupa ludności tworzy wtedy odrębny
naród, jeżeli członkowie tej grupy sami od siebie poczuwają
się za przynależni do innego, własnego narodu. Proces wytwarzania
identyfikacji narodowej wspierany jest przez wielowiekowe współżycie
w ramach wspólnego państwa, żywe związki kulturowe, język, zgodność
systemów wartości, symbole i inne wspólne cechy narodowe. Pytanie:
czy można mówiącą w domu po ślońsku ludność wschodnich terenów
Ślqska wieku XIX, - do którego odnosi się powyższa mapka -, utożsamiać
z narodem polskim, pomimo jej wielowiekowej przynależności do innych
struktur państwowych i innych obszarów kulturowych, oraz zasadniczego
braku występowania u niej polskiej świadomości narodowej? Zbiór tych
opracowań o Górnym Śląsku próbuje dać odpowiedź na te i podobne
pytania
Nie jest możwe
dokładnie określić zasięg obszaru zamieszkiwanego przez Ślonzokow . Wynika
to z rozpowszechnionej na Ślonsku płynnej, wielonarodowej lub jednonarodowej
identyfikacji jego ludności rodzimej.
|
