Hleba naszego powszednigo |
|||||
|
Antoni Respondek |
|||||
|
W moich ukochanych Uogewnikach S'lonskich,
jak dugo pamiyntom, bardzo wielke znaczynie wszyscy przykuodali do
poszanowanio chleba. Po wojnie, bo ino te lata pamiyntom, uo chlyb bouo
wielke staranie. Prawie korzdo rodzina przygotowywaua Go w doma, a potym niosuo sie Go do piekarni. Mama dowaua suomionki z naszykowanym ciastym chlebowym dziecku pod pachy i kozaua is'c' z niymi do pobliskiyj piekarni. Piekarzy mieli my jeszcze sprzed wojny. Staneczek, Wloka, Brylka, Polaczek, czy Polczyk, to byli i som, niekiedy jusz w kolejnym pokolyniu, fachmani nad fachmanami. Piykli jak mauo fto. Korzdy trocha inaczyj znaczou swoj chlyb, bouki, plecionki, kouoczki i inne wypieki. A jake dobre piykli kouocze! Jak sie czekauo na te swoje chleby to nieroz s'linka leciaua. Z ciepuymi jeszcze chlebami szuo sie do dom, kaj mama po ucauowaniu i przerzegnaniu Go, ukrowaua kromka i sznity. Nieroz bitka boua uo ta kromka, bo smakowaua inaczyj nirz sznity i inaczyj sie jom dlo dziecka szykowauo. Bo po posmarowaniu ( nojczyns'ciyj tustym ), mama nakrowaua jom w poprzek w poru miejscach, coby dziecko moguo bez trudu uodgryzac' kolejne konski. Kromka chleba, kero komus' spadua na poduoga, boua przez niego cauowano. Chleba sie nigdy niy wyciepowauo na chasiok, abo kaj indziyj. Suszouo sie Go i robiouo z niego wodzionka, abo przeznaczauo na futer dlo s'win', kur i innyj gadziny. W tak wielkym poszanowaniu dlo chleba nos wychowywano. A Ouma godaua rze fto je kromki i skrowki, tyn bydzie szwarny i guadki. Rozmys'lou rzech uo tym, jak mie takom kromkom chleba z tustym, poczynstowauy dzieci podczas obchodow stulecia szkouy 27-myj, uo cym rzech Wom uosprawiou uostatnio. Przyszuy mi wtedt tyrz na mys'l te wielke uokrongue bochynki chleba, kere piykua moja ciotka na uopolskiyj wsi ( pod Turawom ), jak my u niyj bywali bez lato za muodu. W piyrwszych latach piykua je w swojym piecu w siyni, a potym woziyli my je z kuzynym na toczce do piekarza we wsi. Z takego chleba to dopiyro szuo ukroc' wielgachne kromi! Chyba poumetrowe! Chlyb kerym my sie w szkole czynstowali bou z Radzionkowa. Przywioz Go wielki propagator szacunku dlo chleba i tych co Go nom piekom, Pan Piotr Mankiewicz, wuas'ciciel firmy IZI-MANKIEWICZ i MUZEUM CHLEBA. Podkrys'lou rzech to, coby powiedziec', rze jest to WIELKO RZECZ i WIELKO OSOBA, obydwie godne nojwyzszego szacunku. WIELKO RZECZ, kero jest "dzieckiym" i rezultatym uogromnyj pasji WIELKIYJ OSOBY. Gos'c'mi nojwarzniejszymi w MUZEUM CHLEBA som i bydom dzieci. Bo uod szacunku dlo kromki chleba,wpojonego dzieciom, jusz ino mauy krok do szacunku dlo nojblizszych, ich roboty i nojblizszego uotoczynio. Godom Wom jest to wert uobejrzec' ! Skorzystejcie z tyj edukacyjnyj szansy i morzliwos'ci wychowawczych jake dowo MUZEUM CHLEBA w Radzionkowie. Przyjyzdrzejci z dziec'mi i coukymi familiami, swojymi kamratami, przyjocielstwym i ich dziec'mi, bo jest co uobejrzec' ! A rze raja do MUZEUM CHLEBA jest dugo i terminy jego uodwiedzin zajynte jusz na pora miesiyncy, to jakby trzeba bouo cos' pomoc, dejcie znac' ! Znajonc Pana Piotra i jego wielke serce dlo dzieci i TYJ SPRAWY, na pewno do sie cos' zrobic' ! |
