Alfred Bartylla - Blanke - www.slonsk.de - 03/2001 Ród -  Przyczynek w sprawie  śląskiej

Karta niemieckich wygnańców

(Kopia tłumaczenia, dostępnego w bibliotece fundacji „Dom Górny Sląsk” - Stiftung Haus Oberschlesien - w Ratingen-Hösel/Niemcy. Nazwiska tłumacza nie udało się Autorowi tego dramatu ustalić.)

Dnia 5. Sierpnia 1950 r. ogłoszona została przez nieznanego 

wygnańca na wielkiej manifestacji w Sztuttgarcie i w obecności

przedstawicieli federalnego rządu niemieckiego, kościołów i

parlamentów „Karta Niemieckich Wygnańców”. Kartę podpisali

mówcy rodactw, jakoteż przewodniczący Centralnego Związku

Niemieckich Wygnańców i ich związków krajowych.Na wielkich

manifestacjach we wszystkich częściach Niemiec została ona

potwierdzona. 

Świadomi swej odpowiedzialności przed Bogiem i ludźmi,

świadomi swej przynależności do kręgu zachodnio - chrześcijańskiej kultury,

świadomi swego charakteru narodowego i w poczuciu wspólnego zadania wszystkich narodów europejskich

postanowili wybrani przedstawiciele milionowych rzesz wygnańców po głębokim rozważeniu i po zbadaniu swego sumienia, złożyć wobec Narodu Niemieckiego i wobec Społeczności Wszechświatowej uroczyste oświadczenie, ustalające obowiązki i prawa, które niemieccy wygnańcy uznają jako podstawową swą ustawę i jako niezbędny warunek do stworzenia Wolnej i Zjednoczonej Europy. 

1. My wygnańcy rezygnujemy z zemsty i odwetu. To postanowienie jest dla nas poważne i święte przez pamięć tej niezmiernej niedoli, którą zwłaszcza ostatnie dziesięciolecie sprowadziło na ludzkość.

2. Będziemy popierali wszelkimi siłami każdą działalność, skierowaną na stworzenie Zjednoczonej Europy, w której wszystkie ludy żyćby mogły bez trwogi i przymusu.

3. Przez twardy i nie znający odpoczynku wysiłek uczestniczyć będziemy w odbudowie Niemiec i Europy.

Utraciliśmy środowisko swego pochodzenia. Osoby pozbawione tych środowisk są tułaczami na ziemskim globie. Bóg osiedlił ludzi w ich rodzimych krajach. Przymusowe odłączenie człowieka od kraju rodzinnego oznacza jego zabójstwo duchowe.

Los ten spotkał nas i myśmy ten los przecierpieli i przeżyli. Z tego powodu czujemy się powołani do stawienia żądania, by prawo do kraju rodzimego uznane i urzeczywistnione zostało jako jedno z praw fundamentalnych dane ludzkości przez Boga.

Dopóki to prawo nie stanie się dla nas rzeczywistością, nie chcemy stać bezczynnie na uboczu, raczej chcemy w postępowych formach rozumnego i braterskiego współdziałania z wszystkimi członkami naszego narodu współtworzyć i działać. Dlatego pragniemy i żądamy dziś, tak jak i wczoraj:

1. Równouprawnienia jako obywatele państwa, nie tylko przed prawem, lecz również w rzeczywistości dnia powszedniego.

2. Sprawiedliwego i rozsądnego rozłożenia ciężarów ostatniej wojny na cały Naród Niemiecki i szczerego przeprowadzenia tej zasady.

3. Logicznego wcielenia wszystkich grup zawodowych wygnańców do życia Narodu Niemieckiego.

4. Czynnego udziału niemieckich wygnańców w odbudowie Europy.

Narody świata powinne poczuwać się współodpowiedzialne za położenie wygnańców, t. j. osób niedolą naszych czasów najbardziej dotkniętych.

Narody powinne postępować zgodnie z ich obowiązkami chrześcijańskimi i zgodnie z ich sumieniem.

Narody muszą pojąć, że los niemieckich wygnańców, jak i los wszuystkich uchodźców, jest problemem światowym, którego rozwiązanie wymaga moralnie wysoko stojącego poczucia odpowiedzialności i obowiązku do gigantycznych wysiłków.

Wzywamy wszystkie narody i wszystkich ludzi dobrej woli do współudziału w dziele, aby z przewinień, nieszczęścia, niedoli, biedy i nędzy znalazła się dla nas wszystkich droga w lepszą przyszłość.